شیلنگ های غیر فلزی یا لاستیکی به دو دسته عمده تقسیم می شوند:

• شیلنگ های هیدرولیک برای عبور سیال که عموماً روغن هیدرولیک است در یک مدار بسته کاربرد دارند.
• شیلنگ های صنعتی برای انتقال انوع سیالات (آب، اسید، باز، مشتقات نفتی و …) کاربرد دارند.

این شیلنگ ها از سه لایه تشکیل شده است.

لوله داخلی : وظیفه اصلی این لایه، مقاومت شیمیایی در مقابل سیالی است که از داخل شیلنگ عبور می کند.

لایه مسطح : معمولاً از 1 تا 2 لایه نخ (منجید) و یا 1 تا 6 لایه سیم تشکیل شده است که روی لوله داخلی بافته شده اند. وظیفه این لایه تحمل فشار داخل شیلنگ می باشد.

رویه : لایه خارجی شیلنگ است که به منظور حفاظت شیلنگ در برابر عوامل خارجی استفاده می شود. این لایه به منزله شناسنامه شیلنگ نیز می باشد که مشخصات شیلنگ از طریق آن قابل تشخیص می باشد.

مفاهیم اولیه:

فشار کاری: فشاری که شیلنگ برای کار کردن در آن محدوده طراحی شده است. واحد پرکاربرد آن “بار” است.

فشار ترکیدگی: کمترین فشاری که یک قطعه شیلنگ در آن می ترکد به این معنا که اگر چند نمونه را از یک شیلنگ مشخص، انتخاب و تست کنیم، کمترین عدد ترکیدگی ملاک قرار میگیرد.

قطر اسمی: قطر داخلی شیلنگ که از آن برای اندازه گذاری شیلنگ استفاده می شود. معمولا سایز شیلنگ با واحد اینچ بیان می شود.

حداقل شعاع خمش: کمترین شعاع که شیلنگ را می توان خم نمود.

بنابراین، “شعاع خمش” یکی از مهم ترین فاکتورها در انتخاب یک شیلنگ است. از آن جایی که در حالت خمش، لوله داخلی و رویه شیلنگ، کشیده شده و بنابراین نازک می شوند، مقاومت شیلنگ در برابر فشار به شدت افت می کند.

وزن واحد طول: به معنی وزن شیلنگ خام در طول یک متر است. معمولاً بر حسب “کیلوگرم بر متر” بیان می شود.

شیلنگ های هیدرولیک عموماً تا سایز 3 اینچ در جهان ساخته می شوند و قابلیت تحمل فشار تا 700 بار را دارند. شیلنگ های صنعتی عموماً تا سایز 12 اینچ تولید می شوند و ماکزیمم قابلیت تحمل فشار آنها 40 بار م باشد.